17.mai

No livnar det i lundar!

Så skal flagget opp før 17.mai-kleda (bunaden) skal på.

På frukostbordet står eit kubbelys som kun er i bruk kvar 17.mai-morgon. Denne gong tent på for 24.gong!

I mange år har eg ikkje fått vere med på 17.mai-gudsteneste i mi eiga heimbygd, då dei må ha organist ved gudstenestene i dei to andre kyrkjene i kommunen. Bygstad har det i mange år vore Bygstad skule- og hornmusikk som har spelt til salmane denne dagen. Desse damene er klar for gudsteneste i Bygstad kyrkje. Fruen i år med sin flotte "thai-bunad" (sydd i Pattaya).

Til 17.mai høyrer det til å ha tog med hornmusikk. Vi er framleis heldig å ha det endå i Bygstad.

Tradisjonen tru møtest stor-familien hos svigermor til eit skikkeleg godt 17.mai tradisjonsmåltid med spekemat, flatbrød, mylse og rømmegraut på tidleg ettermiddag. No supplerer visstunderteikna akkurat her på med ei pølse m/brød.

Om ikkje kaffimaten er så mykje tradisjonsmat, så er det nok mykje tradisjon i eit slikt bord også.

Må også få med eit flott bilde av svigermor med sitt "nyaste" oldebarn. Ser ikkje ut for at nokon av dei mistrivst med situasjonen.

Tur til Pattaya

Ja slik såg det heime før vi drog fredag 28.mars, med skodda tjukk nedover "hesten".

Og vi lettar frå Flesland frå eit kvitt landskap med nysnø på.

Turen går vi København og Kastrup flyplass før vi landar på Suvarnabhumi (er aldri sikker på korleis det skrivst) flyplass utanfor Bangkok laurdag 29. kl.15.25 lokal tid. Og Manee er plas og møter oss med sitt smil og si hjelpande hand. Tradisjonen tru på veg frå flyplassen til Pattaya, må vi innom Mac Donald.

Så er vi tilbake. Buen med "Pattaya the extreme city" står som før på veg frå stranda på Jomtien.

Vi skal bu i View Talay 2A og får sjå "Twin Tower" (der vi budde 2006-2007) frå baksida.

Den nye blokka framfor der arbeidet vart stogga i fleire månader, var no komme mange etasjar opp med grovbygget.

Noko av det første vi fekk med oss etter "heimkomst", var gudsteneste på Redemptorist senter. Det underlege var at då vi kom til kyrkja i Soi 7, kjendest det som vi berre hadde vore borte nokre veker medan det var 8 mnd. sidan sist. Det var litt som å komme heim att. Veldig kjekt å få møte att kjende og kjære både frå kollegafelleskap og brukarar av kyrkja.

Chris og eg måtte berre ha litt felles øving før gudstenesta tok til.

Alt på søndag kveld fekk vere med ut og feire Kag (kona til Arild) sin 50-årsdag. Ho ønskte pengar til barneheimen Baan Jingjai. Som vi dagen etter fekk vere med å overlevere.

Det er alltid like sterkt å få møte Khun Pinta som har ansvar for over 50 foreldrelause born opptil 18 år. Ei utstråling som lyser av omsorg for dei ho har rundt seg. Å oppleve desse borna lovsynge og danse og sjå at dei har glimtet i auget, er svært sterkt.

Her er Kag (til Venstre) i samtale med Khun Pinta

Det er lett å få lov å ta bilde av smilande born.

Så var det klart for tur til Aran på grensa til Cambodia. For nordmenn har denne grensebyen vore brukt svært mykje for å fornye turistvisumet til Thailand. Terje måtte eit slikt ærend til grensa, og tok like godt heile staben ved kyrkja (+ dei gamle eittåringane) på ein liten rundtur. Her er det herrane som sjekkar inn på hotellet.

Lars og eg fann oss ein god gyngebenk. Det er ikkje vanskeleg å sjå kven som har vore lengst i Thailand

Eit forsøk på finne seg eit enkelt måltid mat etter innsjekk. Manee leier an.

Vi måtte nett prøve ein av desse flotte thai-lysthusa utanfor hotellet. Slike ser ein mange av i ulike fasongar i Thailand.

Marked her og marked der. Men det største i flatevidde må vere det som ligg her ved Aran. Her er det Manee og Terje som er på utkikk.

I ei bod med cd/dvd-ar var det full action av ein danseglad liten gut.

Og for nokon kan freistingane verte store i møte med slikt.

Noko av det som alltid slår oss på eit thai-marked er dei ofte enorme mengder med varer. Her trur eg det må by på problem å få oversikt over kva som er.

Denne søte små dama var heldigvis ikkje for sal. Men ho jobba på sitt mellom alle dungar med tøy.

Dei som kjem over grensa frå Camobia kjem med varene sine dragande på slike vogner. Det må betalast skatt/toll ved motorisert transport.

Bak Hansi, Cris og meg ser vi bygningar på cambodiansk side.

På veg tilbake til Pattaya fekk vi møte ein nokså spesiell grisetransport. Levande griser i 3 etasjer på denne måten, trur eg hadde fått store avisoppslag i Norge. Og den som kjørte ei klekkeleg bot. Det var eit lite hyggeleg syn. Men varmt hadde dei det. Og det likar jo grisen.

Klart vi måtte nyte noko av tida ved bassengkanten og i vatnet. På tilbørleg avstand fekk eg ta eit bilde.

Og mat må til også ved bassengkanten.

Fredag før heimreise var vi i Mini Siam saman med Øyvind, Tananta, Hansi og Chris. Det var ein park vi ikkje hadde vore i før vi drog heim i 2007. Kjende stader og bygningar er kopiert og krympa, plassert ein nydelg park der den ein delen var via verda utanfor Thailand og ein med kjende stader i Thailand. Var imponert. Dette vart også eit farvel for denne gong med Hansi Chris, då dei skulle til Jansilla sine heimtrakter på ferie. Vi håpar jo å få sjå dei i Norge på ferie!

Etter besøk i parken venta det eit hyggeleg måltid på buffèn på toppen av Royal Garden kjøpesenter saman med Øyving og Tananta.

At det er vakkert når sola går ned, har vi opplevd veldig mange gonger. Må likevel ta med dette nydelege bilde frå beech-en ein kveld vi var ute og gjekk.

Det er ufatteleg mykje meir både av bilder og tekst som kunne vore med. Vi var veldig einige om at det hadde vore utruleg gode 14 dagar. Kjekt å komme tilbake til Pattaya utan annan plan enn å roe ned, treffe kjende, nyte klimaet og igjen få oppleve "smilets" land.

Valentinsdag

Sidan sist har Valentins dag 14.februar passert. Sidan morsdag ikkje vart så vellukka (sett frå mannen si side), så var det tid for å prøve å rette opp att litt. Og denne dagen stod den største og mest velluktande (og dyraste) rose eg nokonsunne har fått tak i på frukostbordet saman med vallentins hjarte-konfekt og eit kort. Ja, ho fortener det i aller høgaste grad!

Høyrde eit kåseri (av ei ung kvinne) på radioen same dag, der ho ynka seg over kor hjelpelause og mislukka vi mannfolk er når det gjeld å tolke kva kvinner helst vil vi skal finne på ved slike høve. Eg fekk tydeleg vite mykje om kva ho meinte dei ikkje ville ha, men skjønte mindre av kva ho meinte var heilt innlysande vi burde gjere.
Sidan sist har vi også hatt bygderevy. Helga 17.-17.febr. braka det laus med 3 førsestillingar i samfunnshuset i Bygstad. Med eit skrått blikk på det meste presentert av ein heiltent gjeng på og bak scena og i "orkestergrava", vart årets utgåve godt teken imot av totalt ca. 650 frammøtte.

Å ha ein fengande avsluttning, er jo svært viktig. Denne gongen vart det ståande applaus frå publikum på heile avsluttningsnummeret på premieren med ein song skriven av Hildegunn Otterstad på ein fengande melodi (cover-låt). Ho står forøvrig for dei fleste av tekstane på både songinnslag og skodespel (sketsj).


Lyt ha med eit skikkeleg bra bilde av orkester/band-gjengen. Bygstad-revyen er kjend for gode og fengande musikk-/song-innslag. Kva er då meir naturleg enn å presentere (frå venstre):

Didrik Amundsen - bass, Sveinung Øvrebø - el.gitar/kassegitar, Sigbjørn Mo - slagverk og underteikna - piano/synth./tangent.

Trudde vinteren var på hell ved forrige blogg, men i dag fekk vi "kvita" oss litt. På veg for å ta oss ein tur, dukka nabo Haldor opp ferdig med sin "dagens marsj".

Lyt innrømme at det er litt sjarm med vinter også. Med så mykje flott turterreng rundt oss, er det jo berre å ta det i bruk. Men på slike dagar kjem jo "heimlengten" til Thailand sterkare fram også. Det er jo ikkje rart vi ser fram til 29.mars då vi skal få møte att kjende og kjære på ein stad med herleg sol og varme og heilt suuuuuper temeratur i vatnet.

Så får de ha farvel for denne gong!

Vinter på hell?

På søndag var det ein etterlengta dag med finever. Og for oss som bur litt over havet, så kan vi "bade" i sol medan bygda ved fjorden ligg tildekka av eit tjukt teppe av skodde.

Anne Grete fekk ta seg ein tur medan eg var på Viksdalen for å spele til gudsteneste. Storehesten er no ganske fin også med litt snø på. Mengda er nok adskilleg mindre enn det som er vanleg eit "normal-år" (viss slikt eksisterer).

Forrige helg (3/2) skulle eg ha konsert med eige stoff og hadde invitert kor, musikarar og solistar til Bygstad kyrkje. Men den dagen kom det mest forrykande vinterveret vi har hatt i heile vinter.



Marianne Juvik Sæbø som skulle køyre heilt frå Bergen hadde med seg minstejenta si på 3mnd. Eg er glad alle kom både vel fram og heim igjen. Anne Grete fekk gleda av å sjå etter Veslemøy medan mamma song.

Det var ifjor 10 sidan første gong eg presenterte ein heil konsert med eige stoff med Marianne som solist. I fjor på denne tid var avstanden (til Thailand) for lang til at det var mogeleg å gjennomføre, og i haust melde Veslemøy sin ankomst til familien Sæbø. Så difor denne forseinka utgåva. Eg har hatt den gleda å få ha ganske mange konsertar saman med Marianne, noko som har betydd mykje for meg både i jobben som organist og som musikar generelt.

Margret Henden Aaraas studerte saman med Marianne på Gimlekollen mediasenter i Kristiansand på slutten av 80-talet Dei song song duettar også den gongen. Veldig artig å høyre dei saman igjen.

Elles hadde eg med Knut Henning Litsheim som solist og saman med Førde Kammerkor framførte han saman med Marianne noko frå påske-cd-en "Det er fullført" som vi produserte våren 2006.

Veret vart hovudgrunnen til at det ikkje kom så mykje som ynskjeleg, men det kom faktisk meir enn vi vågde håpe på, veret teke i betrakning.

Kommande helg er det revy i Bygstad og eg har ansvar for revy-bandet. Det vert på mange måtar stor overgang med tanke på musikkstil og utfordringar. Men moro er det. Og for ein grå-håra ungdom midt i femti-åra, er det litt artig å komme i nærkontakt med musikkformer som ikkje har vore så mykje i min musikalske kvardag. Eg lærer mykje og får nye utfordringar. Heile konseptet er svært samansveisande for deltakarar, som alle er avhengig av kvarandre for at resultatet skal bli best mogeleg. Skal prøve få litt på bloggen om korleis det gjekk.

No vert dagane berre lysare og lysare!